Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

Οι συμβασιούχοι της αρχαιολογικής Υπηρεσίας στην Πρέβεζα.

φωτο από την εφημ. Ηπειρωτικός Αγώνας


Οι συμβασιούχοι του Υπουργείου Πολιτισμού της Πρέβεζας και της Άρτας , αλλά κι των υπολοίπων νομών της Ηπείρου, περίπου 250, διαδήλωσαν κατά την απεργία του σωματείου ΒΔ Ελλάδας και διεκδίκησαν τη μονιμοποίησή τους στη διάρκεια των εγκαινίων της νέας έκθεσης του αρχαιολογικού μουσείου Ιωαννίνων στα οποία ήταν παρών ο ίδιος ο Υπουργός Πολιτισμού. Και καλά έκαναν! Ελπίζω ότι τέτοιες ενέργειες θα συνεχιστούν και κατά τα εγκαίνια των μουσείων Άρτας και Πρέβεζας αρχές του νέου χρόνου. Τότε αυτοί οι συμβασιούχοι, ως οικοδεσπότες θα καταφέρουν να τα ψάλλουν από κοντά στον υπουργό. Και τότε δεν θα μπορεί να τους αγνοήσει.

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Ο Αλή Ντίνο Μπέη (1890-1938)




Γεννήθηκε στην Πρέβεζα, μεγαλογαιοκτήμονας, σπούδασε πολιτικές επιστήμες στη Σορβόνη, γελοιογράφος στην « Πρωία», «Σατανάς», «Φλιτ». Εκλέχτηκε δύο φορές Βουλευτής Πρέβεζας με το προοδευτικό κόμμα του Παπαναστασίου. Από τα ιδρυτικά μέλη του Σωματείου Σκιτσογράφων και στη συνέχεια Πρόεδρος και Ταμίας του σωματείου Εικαστικών Τεχνών και γενικός Έφορος στη Στέγη γραμμάτων και Τεχνών.
Τα Βιογραφικά στοιχεία, τα σκίτσα και το παρακάτω κείμενο του Ζαχ. Παπαντωνίου αντλήθηκαν από το καλαίσθητο λεύκωμα που εξέδωσε ο Δήμος Πρέβεζας και η Δημοτική βιβλιοθήκη αφιερωμένο στον Πρεβεζάνο σκιτσογράφο με τίτλο «Αλή Ντίνο Μπέη, Σκιτσογράφος (1890-1938)»




Τα σχέδια του Ντίνο



«Χιουμοριστικό του σχέδιο ήταν από εκείνα που δεν έχουν τοπικό χαρακτήρα, ούτε δείχνουν μια έντονη ατομικότητα-ελάχιστα άλλωστε στο τελευταίο τούτο στη διεθνή γελοιογραφία-θα μπορούσε όμως για την εξαιρετική καθαρότητα της γραμμής του να βρει θέση στα καλύτερα ευθυμογραφικά φύλλα της Ευρώπης. Ουμοριστής κι ενώ ήταν τόσο μανιώδης απλουστευτής, δεν έπεφτε στο μηχανικό και στο γεωμετρικό. Η γραμμή του ήταν πάντα γελαστή, πάντα δροσερή και χυμώδης. Στοχάζονταν και κόποιαζε για ένα σχέδιο. Όταν όμως το ετοίμαζε για τη δημοσιότητα δεν είχε ούτε να προσθέσει ούτε να αφαιρέσει τίποτα.
Στα εδάφη της πολιτικής γελοιογραφίας ο Ντίνο μπήκε κάμποσες φορές. Πολύ λίγο τον ευχαριστούσε. Η επικαιρότης δεν τον τραβούσε. Σαρκαστής δεν ήθελε να είναι και όταν από ανάγκη της επικαιρότητας γινόταν τέτοιος φρόντιζε να αποσύρεται νωρίς. Η κλίση του και το ταλέντο του ήταν κυρίως στην κοινωνική γελοιογραφία. Ένα από τα θέματά του ήταν η αλβανική ηθογραφία. Ανώτερος από φανατισμούς, αμερόληπτος παρατηρητής.
Ο Ντίνο ήταν μπέης αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να σατυρίσει ένα μπέη της Τσαμουριάς. Οι βαθιές υποκλίσεις, τα κινήματα της υποταγής, οι τεμενάδες των χωρικών μπροστά στον μικρό γαιοκτήμονα, τα μικρά αυτά πρόσωπα με την τοπική ενδυμασία, κοιταγμένα κάπως «εκ των άνω» από ψηλή σκοπιά, για να μικραίνουν καθώς ήθελεν ο Ντίνο και ν’ αυξάνεται ο κωμικός των χαρακτήρας- κατά την προοπτική την τόσο αγαπητή στο Γάλλο γελοιογράφο του πλήθους Καπί- όλα αυτά ήταν μια εντελώς ασυνήθιστη γελαστή ηθογραφία, συνθέσεις με λιτότητα, με καθαρότητα, με ευαισθησία. Γελοιογράφησε και τον αργό ελληνικό χορό. Μιλούσε και χωρίς τίτλο. Το σχέδιό του ήταν καθ’ αυτό αισθητικό. Δύσκολα μπαίνουμε στην ψυχολογία ενός Μπέη της Αλβανίας, μουσουλμάνου, βουλεβαρδιέρου του Παρισιού, που έχασε τη μεγάλη περιουσία και τελείωσε γελοιογράφος.
Ο Ντίνο ήταν ένας απλός και εράσμιος άνθρωπος, ένας διεθνής, για κάθε σαλόνι, για κάθε πλαζ, ένας ευχάριστος, ένας λεπτός κι ένας αγαθός. Ήταν περισσότερο καλλιτέχνης παρά μπέης»



ΖΑΧ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Ελεύθερο Βήμα 8/11/1938

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Ἀρχὴ σοφίας


«Φρόνιμα καὶ ταχτικὰ
πάω μὲ κεῖνον ποὺ νικᾷ».

Ὁ ἄλλος
Ἂν θέλεις νὰ χαρεῖς τὴ λεφτεριά,
νωρὶς γίνε προδότης, γίνε!
Τιμή, ντροπὴ δὲν εἶναι.
Θά ῾ναι μαζί σου οἱ νόμοι
κι ἡ πλερωμένη γνώμη!
Πέτα τὴν ἀνθρωπιά σου
κι ἀπ᾿ τὸν ἀφέντη πιάσου!
Κι ἅμα σὲ φτύνει ἀφτός,
νὰ κάθεσαι σκυφτὸς
καὶ θά ῾χεις τὰ πρωτεῖα
στὴ σάπια πολιτεία.
Κ. Βάρναλης

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

Τα Πρεβεζάνικα Χρονικά


Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος των Πρεβεζάνικων Χρονικών, τεύχος 43-44, ετήσιου περιοδικού της Δημοτικής Βιβλιοθήκης του Δήμου Πρέβεζας. Το τεύχος είναι καλαίσθητο,πολυσέλιδο , αφιερωμένο στη μνήμη του πρεβεζάνου Στέφανου Σταμάτη και με εξώφυλλο και οπισθόφυλλο με έργα του Δ. Γενιά και περιέχει ενδιαφέροντα θέματα:


Όλγα Καρούτα: Η αρχαία Πανδοσία
Ντίνα Ζήδρου: Στοιχεία και μαρτυρίες για την ευρύτερη περιοχή της Πρέβεζας στη μεσαιωνική ελληνική Γραμματεία.
Δημοσθένης Α. Δόνος: ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ. Η κατάληψη της Πρέβεζας από τον Morosini (1684) μέσα από συναφείς πηγές.
Χριστίνα Ε. Παπακώστα: Κοινωνική και κοινοτική οργάνωση της Πρέβεζας (18ος αι.)
Ελευθέριος Βέτσιος: Η οικογένεια Μοσχονά Παγκάλου, μέλος της αστικής κοινότητας της Πρέβεζας στα 1771
Νίκος Δ. Καράμπελας: Ο άγγλος λοχαγός William Leake στην Πρέβεζα, τη Νικόπολη και το Άκτιο.
Οδυσσέας Μπέτσος: Από την τουρκοκρατία της Πρέβεζας. Η σήμανση των χριστιανικών ναών της.
Χρήστος Ε. Πεπόνης: Ευθύμιος Ι. Πεπόνης από τη Βρυσούλα(Ζερμή) Πρεβέζης
Γιάννης Ρέντζος: "Μητέρα πόλη με τα πρόσωπα που σε κατοικούν, κατοίκησαν και θα κατοικήσουν αδελφώνω και υπάρχω"
Ματίνα Γιώτη: Η εκτέλεση των κατοίκων από την Κρυοπηγή Πρέβεζας στο Αγρίνιο (1944).
Απόστολος Σπ. Παπαδημητρίου: Το σχήμα Ανατολή-Δύση και η τέχνη του Φώτη Κόντογλου.
Αναστασία Καμπόλη- Μαμαλούκου: Τα λιτροβιά της Πρέβεζας.
Πέτρος Αρταβάνης: Τα πηγάδια της Πρέβεζας.
Ανδρέας Καρζής: Νερό-Βρύσες-Πηγάδια στη δημοτική μας παράδοση.
Στέλιος Θ. Μαφρέδας: "Που είναι οι κουρούνες/που είδε ο ποιητής;" Η ποιητική σχέση της Πρέβεζας με το Νίκο Εγγονόπουλο.
Ποίηση:Θ. Κ. Κλοντζάρης,
Β.Ν.Κολιός,Στέλιος Θ. Μαφρέδας
Για την διάθεση του περιοδικού απευθυνθείτε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Πρέβεζας

τηλ. 2682029889 και e-mail: dprevezas@yahoo.gr
Και λίγα από την Ιστορία του περιοδικού.
Τα Πρεβεζάνικα Χρονικά εμφανίστηκαν το Σεπτέμβριο του 1978 ως τριμηνιαίο περιοδικό της Δημοτικής Βιβλιοθήκης επί δημαρχίας του αείμνηστου Δ. Κρόκου: Στο πρώτο τεύχος δημοσιεύεται η απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου της Βιβλιοθήκης για την έκδοση του περιοδικού, ενώ στο σημείωμα της συντακτικής επιτροπής που επιγράφεται "Ξεκίνημα" αντιγράφουμε τα εξής: "η συγκέντρωση και ταξινόμηση ό,τι αξιόλογου υπάρχει για το νομό μας, εκδομένου ή ανέκδοτου, γνωστού ή άγνωστου, ώστε να δοθεί μια ανάγλυφη εικόνα του πολιτισμού του από τις πίζες ως σήμερα"-"Η προβολή, διαχρονικά, της προσφοράς του ντόπιου πνευματικού ή άλλου δυναμικού και της ντόπιας γενικά κληρονομιάς στην ιστορία τη Λαογραφία, τις Τέχνες και τα Γράμματα ή όπου αλλού, ώστε να κινηθούν σχετικά ενδιαφέροντα και να δημιουργηθούν προβληματισμοί και γόνιμες για τον τόπο συζητήσεις" Η πρώτη συντακτική αποτελείτο από τους: Μπιτζιλέκης Ελ. (Λυκειάρχης), Αυδίκος Μιχ. (καθηγητής), Πάντος Ιωάννης (καθηγητής), Τζούμας Κωνστ. (καθηγητής), Κατσαούνης Μιχ. (Γυμνασιάρχης), Δήμας Σπύρος (δικηγόρος), Μπέτσος Οδυσσέας (δάσκαλος), Παπαγιάννης Δημ. (Συνταξ. δάσκαλος και υπεύθυνος του περιοδικού)

Το περιοδικό συνέχισε να εκδίδεται και επι δημαρχίας Ν. Γιαννούλη έως τον Μάρτο του 1989, οπότε μεταράπηκε από τριμηνιαίο σε εξαμηνιαίο έως το 1996. Από τον Ιανουάριο του 1997 επί δημαρχίας Ταμπούρη μεταράπηκε σε ετήσιο. Την έκδοση του περιοδικού συνέχισαν και οι επόμενοι δήμαρχοι Β. Παπαγεωργίου και Μ. Κλάπας έως σήμερα , πολλές φορές όμως εκδίδεται κάθε δύο χρόνια ως διπλό τεύχος.

Σημαντική τομή του περιοδικού ήταν η χρονιά 1990 κατά την οποία το περιοδικό προσπάθησε να πάρει μία περισσότερη επιστημονική μορφή με δημοσίευση εκτεταμένων εργασιών. Επίσης από το τεύχος 31-32 έως σήμερα στο εξώφυλλο και στο οπισθόφυλλο προβάλλονται Πρεβεζάνοι καλλιτέχνες. Με τη σειρά έχουν προβληθεί οι: Κ. Καλέντζης, Γ.Καβάγιας, Λ. Γιώτης, Γκόγκα Όλγα, Δ. Μπέκας, Δ. Ντάκουλα, Μ. Ζιάκα, Δ. Γενιάς.

Το διπλό τεύχος 27-28 του 1993 ήταν αφιερωμένο στα 700 χρόνια της Πρέβεζας.

Η ιστοσελίδα μας θα επανέρχεται συχνά στην ιστορία του περιοδικού καθώς και σε κείμενα και πρόσωπα.